خداوند زمینها وآسمانها را آفرید اما چیزی کم بود ،خداوند آدم را آفرید اما چیزی کم بود ، خداوند حوا را آفرید اما باز چیزی کم بود . انسانهای نخستین می آمدند و می رفتند اما چیزی کم بود ، تا این که خدا ابراهیم و اسماعیل را آفرید و به فرمان او کعبه بنا گشت اما هنوز چیزی کم بود . پیشینیان و پسینیان می آمدند و می رفتند اما چیزی کم بود . تا اینکه خدا محمد (ص) را آفرید و پس از آن فاطمه و علی را آفرید و خداوند عشق را آفرید . اما باز چیزی کم بود . خداوند حسن و حسین را آفرید و مظلومیت را اما چیزی کم بود . سپس خداوند عباس را آفرید و خداوند فداکاری را آفرید . خداوند سجاد را آفرید و صبوری را . اما باز هم چیزی کم بود . سالها می گذشت ، ائمه می آمدند و می رفتند اما چیزی کم بود. تا اینکه خداوند در نیمه شعبان حلقه گم شده خلقت را آفرید، و خداوند مهدی را آفرید ، و بر مردم اتمام حجت کرد اما دریغا که خلایق او را در نیافتند تا خداوند تصمیم گیرد بار دیگر زمین و زمینیان را از این نعمت محروم بدارد تا من این بار بگویم خداوند همه چیز آفرید اما باز چیزی کم است ……..!!
